Άντε να δούμε
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011
Οικοδομή, Εργολάβοι, Τράπεζες και Μαύρο Χρήμα
Ακούω τους κατασκευαστές ακινήτων να παραπονιούνται για την κρίση. Ακούω να γκρινιάζουν για την αύξηση των αντικειμενικών αξιών. Τους ακούω να μεψιμοιρουν συνέχεια. Είναι καιρός να πούμε κάποια πράγματα πια έξω από τα δόντια.
Σε κανένα συμβόλαιο όταν οι οικοδομή ανθούσε δεν έμπαινε η πραγματική αξία αγοράς. Για να γίνει πιο κατανοητό το συμβόλαιο είναι η απόδειξη αγοράς. Και αυτή γράφει πάντα χαμηλότερη αξία από την πραγματική. Τα υπόλοιπα λεφτά έμπαιναν μαύρα κατάμαυρα στην τσέπη του εργολάβου. Αφορολόγητα. Οι τράπεζες παίζουν το δικό τους βρώμικο παιχνίδι σε αυτό. Δίνουν στον δανειολήπτη 2 στεγαστικά. Ένα με σκοπό την αγορά και ποσό το ποσό του συμβολαίου και ένα με σκοπό την επισκευή- άκουσον άκουσον- του ολοκαίνουριου σπιτιού και ποσό τα μαύρα.
Μάλιστα οι τράπεζες έχουν προνοήσει και δίνουν την δυνατότητα στον αγοραστή να εκταμιεύσει τα μαύρα την ημέρα του συμβολαίου και να τα καταθέσει δεσμευμένα στο λογαριασμό του πωλητή, ώστε ο πωλητής να εξασφαλίσει ότι θα τα πάρει.
Για τι ποσά φοροδιαφυγής μιλάμε; Ο φόρος μεταβίβασης ήταν 14% οπότε μιλάμε για 14.000 ευρώ για κάθε 100.000 μαύρα. Και δεν βάζουμε στον υπολογισμό τον φόρο εισοδήματος που θα πλήρωνε ο εργολάβος.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αυτή η μορφή φοροδιαφυγής περιλαμβάνει 5 συνενόχους. Τον εργολάβο, τον αγοραστή, τον συμβολαιογράφο, τον δικηγόρο του πελάτη και την τράπεζα. Όλοι ξέρουν όλοι συγκαλύπτουν. Η ευθύνη της τράπεζας είναι πολύ βαριά γιατί οι κανόνες που έχουν επιβληθεί στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για την ανίχνευση και την καταγραφή του μαύρου χρήματος είναι εξαιρετικά αυστηροί.
Κι όμως η πρακτική αυτή συνεχίζεται με την ανεξήγητη ανοχή του ελληνικού Κράτους. Γνωστός μου εργολάβος δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι αυτά τα λεφτά γυρίζουν στην αγορά ως μεροκάματα αλλά του θύμισα ότι τα περισσότερα από αυτά τα μεροκάματα είναι ανασφάλιστα με ανάλογες απώλειες για τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Επιτέλους κάποιος πρέπει αυτό να το σταματήσει.
Εκκλησία και Κράτος. Νόμοι Θεού και Νόμοι ανθρώπων Μήπως τα έχουμε μπερδέψει;
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την κάρτα του πολίτη. Μερίδα πολιτών ξεσηκώθηκε λέγοντας ότι αυτή η κάρτα είναι το πρώτο βήμα για το χάραγμα του Αντίχριστου. Ξεκίνησε μάλιστα με την προτροπή και κάποιων ιεραρχών η συλλογή υπογραφών και δηλώσεων μη αποδοχής της κάρτας του Πολίτη.
Ας δούμε το θέμα από ψηλά. Ούτε ως πολίτες, ούτε ως πιστοί. Η εκλεγμένη κυβέρνηση μιας χώρας, ψηφισμένη από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων λαμβάνει μια απόφαση. Μια μερίδα πολιτών αρνείται να την εφαρμόσει και συλλέγει υπογραφές για να διαδηλώσει την αντίθεση της.
Έχουν δικαίωμα αυτοί οι άνθρωποι να αρνηθούν να εφαρμόσουν οποιονδήποτε νόμο; Φυσικά αρκεί να είναι έτοιμοι να υποστούν τις συνέπειες. Ζούμε σε δημοκρατική κοινωνία στην οποία εφαρμόζεται η θέληση της πλειοψηφίας όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την συνταγματική διαδικασία του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Αν οι πολίτες που εναντιώνονται σε ένα νόμο ανήκουν στην δυστυχώς μεγάλη μερίδα που δεν συμμετέχει στις εκλογές, τότε ακόμα χειρότερα. Αν δεν συμμετέχεις στη λειτουργία μιας κοινωνίας τότε δεν έχεις και δικαίωμα κριτικής στη λειτουργία της. Εδώ όμως έχουμε το παράδοξο οι πολίτες που ΔΕΝ συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία να απαιτούν πράγματα, να διαμαρτύρονται και να ελέγχουν. Ταπεινή άποψη του γράφοντος είναι ότι αν δεν καταδέχεσαι να συμμετάσχεις στην διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων που θα λάβουν αποφάσεις για το μέλλον του τόπου ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ να διαμαρτύρεσαι για τις αποφάσεις αυτές ούτε για το ποιόν των ανθρώπων που τις λαμβάνουν. Έχεις επίσης δικαίωμα να μην ρίπτεις με την μορφή φόρου τον οβολόν σου στο δημόσιο ταμείο αλλά τότε δεν θα έπρεπε να έχεις και καθόλου πρόσβαση στις υπηρεσίες που πληρώνονται με αυτόν τον φόρο.
Ας πάμε τώρα στα της Εκκλησίας. Η εκκλησία δέχεται πολυμορφη επίθεση τα τελευταία χρόνια. Άλλοι λένε ότι είναι αναχρονιστική η στάση της απέναντι στις προγαμιαίες σχέσεις και στην κάυση των νεκρών. Άλλοι λένε ότι έχει πολύ αναχρονιστικό ορισμό της αμαρτίας με αποτέλεσμα όλοι να θεωρούμαστε αμαρτωλοί. Άλλοι λένε ότι χρησιμοποιεί δύσκολη γλώσσα. Άλλοι λένε ότι είναι αναχρονιστική. Κανέναν δεν ανάγκασε η εκκλησία να είναι Χριστιανός Ορθόδοξος. Κανέναν δεν ανάγκασε να ακολουθεί τους κανόνες και το τυπικό της. Η Εκκλησία ήταν και είναι σταθερή. Λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο 2011 χρόνια. Με όλες τις αδυναμίες και τα λάθη των ανθρώπων που τη διοίκησαν κατά καιρούς. Η Εκκλησία είναι ανοικτή σε όλους. Αλλά σου λέει από την αρχή τους κανόνες της. Αν θες τους ακολουθείς και είσαι πλήρες και σωστό μέλος της. Αν δεν θες πάλι σε δέχεται αλλά σε θεωρεί μέλος που πρέπει να επαναφέρει στο σωστό δρόμο.
Είναι ανόητο επειδή θέλει κάποιος να καεί όταν αποβιώσει, να απαιτεί από την Εκκλησία να μην τον θεωρεί αμαρτωλό. Είναι κουτό όταν κάποιος έχει προγαμιαίες σχέσεις να απαιτεί από την Εκκλησία να προσαρμοστεί στις ορέξεις του. Η Εκκλησία για τον Πιστό διδάσκει τον Θείο Νόμο και τηρεί τις Παραδόσεις των Αγίων Πατέρων. Πως είναι δυνατόν να απαιτούμε να αλλάζει κατά πως μας βολεύει εμάς και τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες; Σαφώς και δεν έχει δικαίωμα να εμποδίζει κρατικές λειτουργίες που ΔΕΝ την αφορούν. Δεν μπορεί το αν θα επιτραπεί η καύση των νεκρών στην Ελλάδα να εξαρτάται από την γνώμη της Ιεραρχίας. Είναι υποχρεωμένη όμως η Εκκλησία να υπενθυμίσει ότι η συγκεκριμένη διαδικασία είναι ΕΚΤΟΣ Ορθοδοξίας και κανείς δεν έχει δικαίωμα να απαιτήσει ιερέα να τον ψάλλει κατά τη διάρκεια της καύσης του.
Τις προάλλες έγινε επεισόδιο στη Δημητσάνα σχετικά με την ορκομωσία του Δημάρχου. Σαφέστατα και δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει κάποιον να πάρει θρησκευτικό όρκο αν δεν θέλει. Σαφέστατα και κανένας θρησκευτικός άρχοντας δεν μπορεί να παρέμβει σε τέτοιες διαδικασίες και δεν πρέπει. Αν όμως η πλειοψηφία θελήσει να ορκιστεί θρησκευτικά δεν μπορεί κανείς να το απαγορεύσει επίσης.
Είμαστε λαός σε σύγχυση. Και αυτό πρέπει να το αντιμετωπίσουμε γιατί αν δεν συνεννοηθούμε και συμφωνήσουμε για τα βασικά θα τα βρούμε πολύ σκούρα στα χρόνια που έρχονται.
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
